Hardlopen

Hardlopers, tijdens elke wandeling met de hond kom ik ze tegen. In het weekend meer dan doordeweeks en in de zomer lijkt het aantal hardlopers zich in rap tempo te vermenigvuldigen. Sommigen zie ik dagelijks bezweet langsgalopperen, anderen passeren alleen met mooi weer in sukkeldraf, kwekkend met hun medeloper. Dat er veel mensen zijn die plezier halen uit het hardlopen is mij wel duidelijk.

Als je spreekt met hardlopers dan gaat het vrijwel altijd over alle gezondheidsvoordelen die hardlopen biedt. Een betere conditie en mentaal versterken worden het meest genoemd. Daarnaast is het laagdrempelig en kun je het overal doen zonder vast te zitten aan een duur sportschoolabonnement. Het klinkt zo mooi en rooskleurig dat ik, ondanks mijn beperkte fysiek, ook een poging wilde wagen. Om te zorgen dat ik een stok achter de deur had, besloot ik mij meteen in te schrijven voor een cityrun van vijf kilometer. Het feit dat mijn lichaam blessuregevoeliger is dan een overrijpe tomaat die vrij rondzwerft in een volle boodschappentas, besloot ik voor het gemak te negeren.

Tijdens mijn eerste poging schoof mijn knieschijf zo vaak van zijn plek dat ik na vijfhonderd meter opgaf. ‘Nieuwe schoenen helpen wel,’ dacht ik. Ik begaf mij naar de beste speciaalzaak en liet me een paar topschoenen aanmeten. Vol goede moed kon ik aan poging twee beginnen. Mijn knieën hadden een goede dag maar mijn heup begon na enkele meters tegen te stribbelen. Toen ik me na een paarhonderd meter nog amper kon voortbewegen door de pijn gaf ik wederom op. Ook zonder hardlopen bleef de pijn in mijn heup aanhouden, op naar de huisarts. Deze dacht aan een beschadigd SI-gewricht en raadde me aan het hardlopen op te geven. Dat was geen optie. Ik had overal verkondigd dat ik die vijf kilometer wel even zou doen.

Een maand later blies ik het stof van mijn schoenen en maakte me klaar voor de cityrun. Vijf kilometer liep ik door de pijn heen en na 33 minuten bereikte ik trots strompelend de finish.

Inmiddels zijn we tien jaar verder en hebben mijn topschoenen de kast nooit meer verlaten. Resultaat van mijn actie was een onherstelbaar beschadigd SI-gewricht, zelfs honderd meter hardlopen zit er niet meer in. Voor wie nu nog aankomt met de kreet ‘hardlopen is gezond’ heb ik een mooi verhaal. Het was in ieder geval een wijze les. Dat iets gezond is, hoeft niet te betekenen dat het een goed idee is.